Slayer speelde thrash metal tot 2019 toen ze hun pensionering aankondigden. Haar agressieve stijl van optreden bracht haar op de lijst van de «big four» samen met andere legendes van de scene: Anthrax, Megadeth en Metallica. De eerste line-up van bassist en zanger Tomás Enrique Araya Díaz, drummer David Lombardo, gitarist Jeffrey John Hanneman en co-leadgitarist Kerry Ray King debuteerde in 1981. Geleidelijk gingen ze van covers naar het schrijven van hun eigen nummers, en al hun optredens zagen er als een provocatie, vooral in het begin, toen het team satanische parafernalia gebruikte.
Betekenis en geschiedenis
Toen de groep voor het eerst verscheen, had deze geen naam. De leden verzamelden zich gewoon in de garage van Tom Araya en oefenden covers om op het podium op te treden. Eind 1981 stelde Jeff Hanneman voor dat de band Slayer zou heten, en iedereen was het ermee eens. Er gingen geruchten dat dit een verkorte versie van het woord «Dragonslayer» was: vermoedelijk vonden de muzikanten het niet origineel en hebben ze het gedeelte «Dragon» verwijderd. Dit is eigenlijk een veelgemaakte fout die naar voren is gekomen sinds interviews waarin «Slayer» en «Dragonslayer» naast elkaar in dezelfde zin werden genoemd.
Vanwege hun naam, zwarte outfits, donkere teksten en angstaanjagende artwork op de hoes is de groep herhaaldelijk beschuldigd van satanisme. Bovendien werd ze beschuldigd van banden met het nazisme, vooral nadat Hanneman toegaf dat ze nazi-items verzamelde. De drummer zei dat hij boeken over Josef Mengele had gelezen en daardoor geïnspireerd was voor het nummer Angel of Death.
Een ander schandaal werd uitgelokt door de naam van de Slayer-fanclub — Slaytanic Wehrmacht. En het feit dat de letter «S» op het logo van de muziekgroep leek op de beruchte «SS» (Schutzstaffel-teken) zorgde alleen maar voor olie op het vuur. Critici waren er opnieuw van overtuigd dat ze gelijk hadden toen in 1990 het album Seasons in the Abyss uitkwam met een nazi-adelaar op de hoes. Voor de vogel was een brede ring in de stijl van Der Reichsadler. Maar in tegenstelling tot het wapen van het Derde Rijk, bevond zich binnen de cirkel een pentagram van vier zwaarden, waarvan de bladen de rode letters van het woord «SLAYER» doorboorden. De adelaar hield het vijfde zwaard in zijn klauwen.
De ontwerper van veel van de logo’s van de rockband wordt toegeschreven aan Steve Craig, die de allround manager was. Maar het symbool met de afbeelding van een adelaar werd voorgesteld door een heel andere persoon — producer Rick Rubin. Hij kwam uit een joods gezin en pakte gewoon een boek over nazi-medailles en vond er een geschikte referentie in. Hij wilde de publieke opinie manipuleren, dus moedigde hij de schandalen rond Slayer op alle mogelijke manieren aan en voedde hij geruchten dat de muzikanten neonazi’s waren. En niemand schaamde zich dat de bassist uit Chili kwam en de drummer uit Cuba.
De bandleden probeerden zich zelfs te verantwoorden, maar niemand geloofde hen, omdat hun grafische symbolen er net zo dubbelzinnig uitzagen als de teksten klonken. Ondanks alles zijn het metalklassiekers geworden. Tegen de tijd dat de groep uit elkaar ging, waren de logo’s over de hele wereld beroemd geworden.
1983 — 1986
In 1983 werd het eerste studioalbum Show No Mercy opgenomen. Het deksel was versierd met een onvolledig pentagram bestaande uit vier zwaarden. Er ontbrak nog een zwaard aan de onderkant om de vijfpuntige ster als compleet te beschouwen. De gevesten van wapens met bladen waren opgesteld langs een bruine ring en aan de binnenkant, over de gekruiste bladen, stond het rood-witte woord «SLAYER». Deze inscriptie verscheen veel eerder dan het album. Het werd uitgevonden door David Lombardo toen de band net begon met het schrijven van covers.
De muzikanten zaten in de woonkamer van Tom Araya en vroegen zich af wat ze met het logo konden doen. Toen legde Dave papier op de grond en krabbelde de naam van de band erop — alsof het potlood plotseling in een mes was veranderd. Iedereen hield van de inkepingen en besloot het opschrift te laten zoals het is. Daarom bestonden de letters in het woord «SLAYER» op de hoes van het debuutalbum uit scherpe, schokkerige lijnen.
1986 — 1995
In een poging om hun identiteit te behouden, experimenteerde de groep niet met het logo. Het behield de oorspronkelijke structuur, alleen de ring werd geel en de inscriptie werd opnieuw geverfd in felrood. De blauwachtige glans van de zwaarden is verdwenen, de vorm van de klingen en gevesten is iets veranderd.
1995 — 1998
Midden jaren negentig. muzikanten verlieten het traditionele pentagramsymbool. Ze besloten zich te concentreren op de inscriptie, die een nieuw ontwerp kreeg. De streken van de letters werden bewerkt, maar dit had geen invloed op de agressieve stijl. De naam Slayer was wit met een dunne rode schaduw aan de rechterkant.
1998 — 2001
In 1998 verscheen het album Diabolus in Musica, genoemd naar de dissonante combinatie van klanken. De omslag was versierd met een opnieuw ontworpen logo, dat niet vergelijkbaar was met alle eerdere versies. Het occulte schrift van de letters leek op runen, of hoogstens typografische symbolen. «S» zag eruit als «§», «A» had geen horizontale lijn, «Y» zag eruit als een yen-teken met één slag en «E» imiteerde het wiskundige somsymbool.
2001 — 2009
In 2001 juichten fans voor de terugkeer van de originele «SLAYER»-letters, gemaakt door de drummer van de band. Maar in tegenstelling tot de versie van David Lombardo had het nieuwe ontwerp niets te maken met «sneden» — het waren nogal onzorgvuldig getekende lijnen. De letters waren voor het eerst zwart.
2009 – 2014
Na het herontwerp werd de inscriptie opnieuw in het wit gepresenteerd. Tegelijkertijd had ze dunne grijze contouren die er erg chaotisch uitzagen. De letters waren omgeven door kleine willekeurige stippen.
2015 — heden
In 2015 werd het logo, dat debuteerde in 1986, gebruikt.De vijfpuntige ster van zwaarden in een ring met rode inscriptie is een klassiek symbool dat bekend is bij oude fans van de groep.
Logo lettertype en kleuren
Het Slayer-logo is geïnspireerd op thrash metal. Scherpe en rechte randen weerspiegelen de sobere klank van de muziek. De meest schandalige elementen van de afbeelding zijn het pentagram (een attribuut van het satanisme) en de letter «S», vergelijkbaar met het Schutzstaffel-teken. Aan de andere kant kan de «S» bliksem symboliseren, omdat het Slayer was die het populaire «thunder and lightning»-motief in de rockcultuur introduceerde, wat Metallica, Black Sabbath en Steppenwolf later oppikten. Hoewel David Lombardo zelf geen geheime betekenis aan de brief heeft gegeven. Hij probeerde gewoon op de naam van de groep te spelen, in de veronderstelling dat het potlood een mes is.
De inscripties op het logo worden gekenmerkt door visuele harmonie en symmetrie. Het werd uitgevonden door een drummer die een potlood gebruikte om papier te snijden. Het feit dat hij linkshandig is, had invloed op de hoeken van de lijnen. Er is een soortgelijk lettertype genaamd Slaytanic. Het werd ontwikkeld door Chris Hansen op basis van het originele ontwerp.
De graphics van Slayer zijn overwegend zwart-wit, maar de laatste is het helderst. Het presenteert zowel expressieve kleuren (geel, rood) als meer neutrale kleuren (bruin, zwart, wit).