Paniek! at the Disco is een muzikale rockband die in de VS is opgericht door vier jeugdvrienden. Nu is de line-up volledig vernieuwd en blijft alleen Brendon Urie, die zijn carrière begon bij Brent Wilson, Spencer Smith en Ryan Ross, over van de vorige leden. Momenteel is de ruggengraat van de band Brendon Urie (zang), Kenneth Harris (gitaar), Nicole Row (basgitaar), Dan Pawlovich (drums). Ook het repertoire is veranderd: naast poprock klinken nu composities in de genres electropop, popbarok, alternatieve rock, emo en punk van het podium. Het debuutalbum van de band heette A Fever You Can’t Sweat Out. Het werd opgenomen in 2005, dat wordt beschouwd als het oprichtingsjaar van Panic! bij de disco. Het team verscheen in Summerlin, in de buitenwijken van Las Vegas, Nevada.
Betekenis en geschiedenis
De groep werd «samengesteld» door twee tienervrienden (Ryan Ross en Spencer Smith) toen ze nog studeerden aan de plaatselijke Bishop Gorman-school. Daarna nodigden ze Brent Wilson van de naburige Palo Verde-school uit voor het team, en hij belde zijn klasgenoot Brendon Urie. Het resultaat is een klassiek kwartet — de Blink-182 coverband. Ross moest zingen, maar nadat hij Urie had horen zingen, stelden de jongens hem aan als artiest. De eerste repetities werden gehouden in het huis van Smith’s grootmoeder.
Na de oprichting van de muzikale groep begonnen de tieners problemen te krijgen, maar ze concentreerden zich serieus op hun podiumcarrière. Twee van hen hadden ruzie met hun ouders, één werd het huis uitgezet en alle vier moesten ze hard werken om geld te sparen voor een oefenruimte.
Bovendien volgden jongeren niet de gebaande paden: live optredens, gratis concerten en dan pas erkenning. Ze werden meteen populair door de groep via internet te promoten. Vrienden stuurden hun opname van hun LiveJournal-account naar bassist Pete Wentz van Fall Out Boy. Hij kwam, luisterde naar hen en bood een contract aan bij Decaydance Records. Dus, zonder een enkel live optreden, kregen de jongens een overeenkomst met een opnamestudio.
Toen begon het actieve werk: opnames, nieuwe nummers, een platina-compositie, tours en meer. De oorspronkelijke samenstelling van het team duurde echter niet lang. Geleidelijk verlieten bijna alle oprichters het. Alleen Brendon Urie, de hoofdartiest en frontman, bleef over. Als gevolg hiervan, Paniek! at the Disco werd zijn soloproject, te herkennen aan het oude embleem. Inderdaad, gedurende zoveel jaren van bestaan, hebben de muzikanten de buitenkant veranderd, maar de essentie is hetzelfde gebleven — de naam van de groep. Er zijn in totaal zes logo’s, bewaard op albums van verschillende jaren.
2005 — 2008
De debuutcollectie A Fever You Can’t Sweat Out was versierd met een oud Engels opschrift. Het waren stroken symbolen met ronde schreven en dunne krullen als een wijnstok. Het lettertype dat voor de titel wordt gebruikt, is in hoofdletters. Door de dubbele ronde uiteinden van de letters leken ze op afgeknaagde botten. De inscriptie was in één regel uitgerekt en in gouden kleur geverfd met op sommige delen een nauwelijks waarneembare witte rand. Zo’n embleem beweerde gotische elegantie en subtiliteit.
2008 – 2011
Een compilatie uit 2008 genaamd Pretty. Oneven. werd gemarkeerd met een radicaal andere stijl. Het was iets helders, pakkends, uitdagends, maar aangenaams. Het opschrift besloeg twee rijen. Bovenaan stond het woord «Pan!c» met een uitroepteken in plaats van een «i». De tweede bevatte «aan de» in kleine onopvallende letters en een grote «Disco». Het idee is om «i» te vervangen door «!» kwam van het feit dat ze erg op elkaar lijken en er bijna identiek uitzien, alleen ondersteboven. Dit bracht het logo tot leven. Maar de Oud-Engelse stijl van letters bleef behouden en werd zelfs benadrukt: de karakters kregen karakteristieke uitsteeksels in het midden, evenals een 3D-formaat. Het saaie kleurenpalet is vervangen door een helder kleurenpalet bestaande uit goud, wit, paars en grijsturkoois.
2011 – 2013
Op de omslag van de Vices & Virtues-collectie stond een heel ander embleem, waarvan alleen de naam van de groep bekend bleef. De letters kregen een gotisch ontwerp: scherpe en langwerpige uiteinden, spikes, krullen, fijne patronen, korte enkele lijnen, sterren. De uitdrukking verschilde alleen in kleur van gotisch — het was licht goud. Er was een ronding in het midden, maar die was niet opgesloten in een stevige ring, maar uiteengevallen in miniatuurstreken in verschillende richtingen. De ontwerpers plaatsten een uitroepteken aan het einde van de regel met het woord «Panic!», en in plaats van een punt over de «i», gebruikten ze een grote ster. Woorden begonnen met hoofdletters, terwijl de rest in kleine letters was.
2013 – 2016
Het album Too Weird to Live, Too Rare to Die voegde een nieuw design toe aan het logo. En aangezien in de eerste rij, samen met «Panic!» kreeg een fragment met «aan de», dan stond het uitroepteken in het midden van de regel. Bovendien kwam zijn punt overeen met de letter «i» van de onderste rij in het woord «Disco». Het opschrift kreeg een minimalistische stijl: de handgeschreven tekst was diagonaal geplaatst en gemaakt in dunne, ronde letters. Het ontwerp leek op kalligrafisch handschrift.
2016 – 2018
In 2016 werd een muziekcollectie genaamd Death of a Bachelor uitgebracht. Het werd aangevuld met een embleem van een radicaal ander formaat dan voorheen. Monochroom en subtiele lijnen werden behouden, maar kregen een andere specificiteit. De woorden zijn geschreven in hoofdletters van verschillende configuraties, alsof ze met de hand zijn geschreven. Dit werd benadrukt door de ongelijke lijnen waaruit de inscripties bestonden. Het uitroepteken in het midden van de zin zag er harmonieus uit, omdat alle tekens in hoofdletters waren. In dit geval «PANIEK!» werd gezien als een aparte korte zin, gevolgd door de tweede — «AT THE DISCO». De witte tekst stond op een zwarte rechthoek die horizontaal was uitgerekt.
2018 – heden
Het verschijnen van het album Pray for the Wicked was het begin voor een nieuw herontwerp van het logo. Dus de muzikanten kregen een niet-standaard woordmerk. In dit geval wordt de titel weer opgesplitst in twee regels, waarbij de eerste regel de uitroep «Paniek!» bevat. De inscriptie is gemaakt in de vorm van onzorgvuldige streken gemaakt met zwarte inkt of verf. De rijen gaan een beetje diagonaal, met een onmerkbare stijging.
Logo lettertype en kleuren
De evolutie van de identiteit is verschoven van complex en ruig naar eenvoudig en slordig. Dit was een wijziging van de muziekstijlen waarin de groep speelde. Als in het begin gothic de overhand had, verscheen aan het einde openhartige rock. Dit alles komt terug in de vormgeving van de collecties die regelmatig uit de opnamestudio komen.
In de emblemen van de Paniek! at the Disco is er niet één lettertype: elke collectie is op een originele manier gesigneerd. De glamoureuze gedrukte letters werden vervangen door handgeschreven en getekende letters, zoals inscripties op de muren van poorten. Ze zijn niet hetzelfde in hoogte en dikte, hebben verschillende hellingen en lengtes, maar ze zijn individueel, net als de leden van het muzikale team.
Hetzelfde kan gezegd worden over het kleurenschema. Eerst overheerste de meercomponentenglans, en daarna eenvoudig monochroom. Het manifesteert zich als een verenigend moment en laat zien dat de groep verenigd is in zijn conceptuele impuls. Voorheen omvatte het palet goud, paars, turkoois grijs, nu wordt het alleen weergegeven door een fatale combinatie van zwart en wit.