Metallica is een Amerikaanse metalband. Het werd in 1981 in Los Angeles opgericht, maar bracht het grootste deel van de tijd door in San Francisco. De oprichters zijn gitarist-zanger James Hetfield en drummer Lars Ulrich, die in een krant adverteerde op zoek naar muzikanten als Diamond Head en Iron Maiden om zijn eigen band te vormen. Dit is hoe de carrière van een van de meest succesvolle bands van onze tijd in het genre van heavy metal begon.
Betekenis en geschiedenis
Hoewel de legendarische groep vier versies van het logo had, weergaven ze altijd het origineel. In 2008 werd het logo licht gecorrigeerd en werd het opnieuw de hoofdmerknaam. Monochroom werd soms verdund met rood, wat nauwkeurig een passie voor muziek overbracht op het hoogtepunt van emotionele stress. Het werd ook aangevuld met elektrisch blauwe gebogen ontladingen (bliksem), die het karakter van heavy metal legendes weerspiegelen.
1983 — 1996
De bekende variant met aan de uiteinden verlengde letters in het woord «Metallica» is gemaakt door een van de bandleden — James Hetfield. Inscription debuteerde op de cover van Kill ‘Em All en begeleidt de band al meer dan een decennium en blijft een uitstekende persoonlijke visualisatietool. Het bestond uit draaiende langwerpige benen «M» en «A» weerspiegelden precies de stijl van hoogwaardige muziek.
Het logo had ook een 3D-versie die verscheen op de covers van Ride The Lightning, Master of Puppets en Metallica. Nu wordt het samen met het 2008-logo gebruikt en fungeert het als een extra symboliek.
1996 — 2003
In 1996 werd een herziene versie geïntroduceerd, voorgesteld voor moderniteit en minimalisme. Bliksem en gebogen lijnen zijn verdwenen, dus het woord heeft strengheid en lichtheid gekregen. Nu ziet het er fit, ingetogen, gecomprimeerd uit. Dit was de versie die werd gebruikt in 1996’s Load voor de cd-single (I Disappear). De gestileerde uitgangen «M» en «A» verlenen de letters zijn uniciteit: hun poten zijn licht afgeschuind en diagonaal gesneden.
2003 — 2008
Dit embleem werd gebruikt tijdens de St. Woede, maar het verscheen niet op de albumhoes. Tegelijkertijd wordt het beschouwd als de rijkste ontwikkeling van alle bestaande. De zwarte letters zijn vetgedrukt zonder serif-letters, omgeven door een lichte, ruwe omtrek en ongelijke vlamachtige schaduw. De eerste en laatste letters van het woord zijn traditioneel langwerpig, waardoor een vorm van scherpe kadrering ontstaat met de nadruk op moed, durf, kracht.
2008 — heden
Het huidige logo is de versie van de ontwerpstudio van Turner Duckworth. Ze verscheen voor het eerst op de cover van Death Magnetic in 2008. Uiterlijk weerspiegelt het het iconische embleem 1983-1996, dat werd ontwikkeld door James Hetfield, maar verschilt er in een modernere look van. Ze heeft ook een variant van Glitch die wordt gebruikt op het 2016 Hardwired … To Self-Destruct-album.
Het huidige Metallica-logo is zwarte letters in vetgedrukte hoofdletters. Aan beide zijden zijn er elementen langwerpig in een hoek — benen «M» en «A», omgezet in scherpe verticale lijnen. Deze symboliek belichaamt het karakter van de cultgroep en geeft nauwkeurig het idee van muzikale composities weer en zorgt ervoor dat het embleem over de hele wereld goed wordt herkend.
Logo lettertype en kleuren
Het edgy, hooked en bochtige kenmerk van Metallica is tegenwoordig een stralend synoniem voor rockmuziek geworden. Hij behoort tot de categorie van de meest succesvolle visualisaties van muzikale metalbands. Hoewel wordt aangenomen dat de maker songwriter, gitarist en zanger James Hetfield is, heeft de muzikant het concept in werkelijkheid net voorgesteld en hebben professionele ontwerpers het belichaamd.
Het logo van de groep heeft er altijd hetzelfde uitgezien: de naam in de vorm van een enkel woord, een symbiose van tekst en grafische delen. Het is minimalistisch met geometrische vormen, rechte, precieze lijnen en scherpe ritsen.
De manier waarop het woord in de naam van de groep geschreven staat krijgt voorrang, omdat er geen grafische elementen in het logo zitten. De eerdere versies gebruikten het ExtraBold-lettertype, de latere — JNL. De letters zijn overwegend glad, schreefloos.
Het logopalet is hetzelfde: een klassieke combinatie van zwart en wit. Deze combinatie benadrukt het contrast van emoties en de topstaat van ervaringen weerspiegeld in de muzikale composities.