Frontier Airlines is de verbinding tussen steden in de Verenigde Staten, de Dominicaanse Republiek, Mexico en Canada. Het is gevestigd in Denver en vliegt naar meer dan 100 bestemmingen en bedient ongeveer 90% van de Amerikaanse bevolking. De vloot wordt voortdurend aangevuld met nieuw luchtvervoer en gedurende de hele tijd zijn de vliegtuigen van Frontier Airlines nooit in een fatale situatie verschenen. In termen van prijsstelling wordt deze organisatie als low-cost beschouwd en imiteert ze tot op zekere hoogte Spirit Airlines en biedt ze klanten betaalbare tarieven.
Betekenis en geschiedenis
Wat is Frontier Airlines?
Frontier Airlines is een Amerikaanse luchtvaartmaatschappij gevestigd in Denver, Colorado, eigendom van Indigo Partners, een private equity-onderneming. Frontier Airlines is een low-budget Amerikaanse territoriale luchtvaartmaatschappij met binnenlandse vluchten. Er zijn meer dan 100 nederzettingen bekend waarnaar het vliegt. Onder hen zijn Trenton, Orlando, Denver, Las Vegas, Miami, Philadelphia, Atlanta en anderen. Daarnaast bedient het 31 overzeese bestemmingen. De luchtvaartmaatschappij is opgericht in 1994 en is het technische merk van Indigo Partners. De locatie van het luchtvervoersbedrijf is de stad Denver, waar het een hubluchthaven heeft. Het bedrijf bevindt zich nu in een moeilijke situatie omdat het een kwart miljoen dollar kostte om de financiële schade van de pandemie te compenseren. De reden is de pandemie van het coronavirus, die beperkte beweging in het land en vluchten naar het buitenland heeft.
Er waren twee perioden in de geschiedenis van de luchtvaartondernemingen: de eerste begon in 1950 en eindigde in 1986, en de tweede duurde van 1994 tot heden. De oorspronkelijke Frontier vervoerde ongeveer 87 miljoen passagiers voordat het faillissement aanvroeg en fuseerde met Continental Airlines. Het laatste vliegtuig met het iconische Frontier Airlines-logo aan boord vertrok in 1986.
Begin jaren negentig richtten verschillende voormalige Frontier-medewerkers AeroDenver Travel Services op met een ex-piloot van United Airlines. Vrijwel onmiddellijk werd het bedrijf uit Denver omgedoopt tot Frontier Airlines. Naast de naam en de basis van de failliete onderneming, erfde ze de symbolen ervan. Dit gebeurde in 2014 toen ontwerpers het klassieke Saul Bass-embleem een tweede leven gaven.
Old en New Frontier zijn twee verschillende luchtvaartmaatschappijen met dezelfde naam. Hoewel de bestaande organisatieleiders hebben geprobeerd hen op brandingniveau te verbinden, hebben ze geen gemeenschappelijke geschiedenis. Het huidige logo van de luchtvaartmaatschappij is een eerbetoon aan de klassieke stijl. Het wordt gecombineerd met het moderne ontwerp van de staartsectie van het vliegtuig, waarop sinds 1994 wilde dieren zijn afgebeeld.
Het embleem heeft verschillende ingrijpende veranderingen ondergaan, omdat het in verschillende perioden met vertragingen is gemoderniseerd. De ontwerpers hebben echter de oude en nieuwe versies van het logo aan elkaar geknoopt door het legendarische pictogram te kiezen in de vorm van een vogelvleugel, die de letter «F» vervangt.
1958 — 1972
In 1958 werd Lewis Bergman Maytag, Jr. de meerderheidsaandeelhouder van Frontier Airlines. Het oudste logo, dat de voorloper was van de moderne luchtvaartmaatschappij, heeft een vliegende pijl met halve segmenten. De helften vertegenwoordigen de punt en de staart. Dit is een speciale visuele truc zodat de pijl zoveel mogelijk lijkt op een naar voren gericht vliegtuig. Achter hem strekt zich een dunne gouden lijn uit, die het traject van de vlucht en het spoor in de lucht aangeeft. Het embleem heeft ook een boemerang — een symbool van voorwaartse beweging met achterwaartse beweging. Het is een allegorie van het uitvoeren van retourvluchten (in twee richtingen). Dit maakt het logo dynamisch. Hieronder staan de cursieve letters van Frontier Airlines in platte hoofdletters. Het palet is ontleend aan de natuur zelf: goud (de kleur van de zon) en blauw (de kleur van de lucht). Het nieuwe symbool prijkte in 1959 op de zijkant van het Convair CV-340 toestel. Overigens verscheen het allereerste logo met een gevleugelde pijl in 1950, maar dat was rood-groen en had een ander design.
1978 — 1986
Dit embleem is gemaakt door de beroemde regisseur Saul Bass, die heeft samengewerkt met beroemdheden als Billy Wilder en Alfred Hitchcock. Hij ontwierp ook enkele van de meest stijlvolle emblemen van de luchtvaartindustrie, waaronder United Airlines en Continental Airlines. De ontwerper probeerde het logo van deze periode radicaal anders te maken dan de vorige versie.
Het heeft een gestileerde «F» in de vorm van een vogelvleugel van drie brede veren. Witte horizontale strepen van verschillende lengtes bevinden zich in een rode cirkel. Hieronder staat de naam van de vervoerder, geschreven in strikte blokletters, schreefloos. Speciale nadruk wordt gelegd op de «R», waarvan de rechterkant niet is verbonden met het linkerbeen.
Dit symbool werd geïntroduceerd op 30 april 1978 en bleef in gebruik tot 1986, toen het bedrijf failliet ging.
1994 — 2001
Nadat de luchtvaartmaatschappij opnieuw was opgestart met een herlancering in de profielmarkt, verliet ze de oude naam maar kreeg een nieuw logo. Dit is begrijpelijk — de oprichters waren een groep individuen die aan het hoofd stonden van de vorige structuur van Aeroflot. De oprichters nodigden een andere specialist uit om een persoonlijke identiteit te creëren om het verleden en de moderne organisaties op de een of andere manier van elkaar te laten verschillen. Daarom is de auteur van dit embleem de ontwerper Dan Cotton. Hij stelde een ander concept voor op basis van een donkerblauwe rechthoek met witte letters erin.
De titel omvat twee regels. Hierboven staat het woord «Frontier», dat cursief van ongelijke hoogte is gemaakt. De «springende» letters lijken uiterlijk op het spoor van een vliegtuig, zoals het is geschilderd in films en animatiefilms. Het lettertype is semi-verbonden, grotesk, individueel. Om de originaliteit van het luchtvervoersbedrijf te benadrukken, maakte de auteur van het logo de hoofdletter «F» en de kleine «t» vergelijkbaar, en sloeg ze met rechte, langwerpige lijnen. In de tweede regel plaatste hij het woord ‘Luchtvaartmaatschappijen’. Het is geschreven in een klassiek breed gekarteld lettertype.
2001 — 2014
Deze periode wordt gekenmerkt door een goed leesbaar embleem met duidelijke hoofdletters. De ontwikkelaar veranderde de handgeschreven stijl in de gedrukte stijl, waardoor het opschrift meteen veelzijdigheid kreeg: het is op het eerste gezicht zichtbaar en begrijpelijk, wat niet het geval was in de vorige versie. Ondanks deze aanpassing gebruikten de auteurs geen schreven — ze kozen voor een gehakt lettertype met brede lijnen.
Daarnaast steekt een donkere kleur beter af tegen een lichte achtergrond dan een lichte kleur tegen een donkere achtergrond. En ook, dankzij de witte kleur van de achterkant, werd het mogelijk om het logo te openen — om het grenzeloos te maken (zonder frames), wat symbolisch is voor een luchttransportbedrijf. De tweede helft van de naam is gemaakt in kleine en dunne letters. De overheersende kleuren op dit moment waren groen, zwart en wit.
2014 — heden
Eind 2013 werd de luchtvaartmaatschappij overgenomen door de groep Indigo Partners LLC onder leiding van Bill Franke. De nieuwe eigenaren besloten hun bedrijfsstrategie te wijzigen, dus vereenvoudigden ze de tariefstructuur en bestelden ze bij PS: Studios, Inc. een nieuwe kleurstelling voor Frontier-vliegtuigen. De ontwerpers hebben het Saul Bass-embleem een tweede leven gegeven om de geschiedenis van het merk te benadrukken. Ze namen het op in de inscriptie en gebruikten het in plaats van de eerste letter.
Het icoon bestaat uit drie strepen van verschillende lengtes, die doen denken aan een vogelvleugel. De ontwikkelaars gebruikten een cursief lettertype om de elementen in evenwicht te brengen, maar zonder de handgeschreven stijl. De inscriptie is nog steeds in afdrukbare schreefloze tekens in geometrisch proportionele letters. In plaats van de traditionele «F» is er een merknaam. Onder het woord «Frontier» staat «Luchtvaartmaatschappijen» — in de linkerbenedenhoek, tussen «T» en «R».
Logo lettertype en kleuren
Het huidige symbool van de luchtvaartmaatschappij is een eerbetoon aan haar verleden, hoewel het nieuwe merk alleen formeel wordt geassocieerd met het oude Frontier Airlines. Visuele identiteit is gebaseerd op de geometrische F-vormige badge uitgevonden door Saul Bass in 1978.
Het logo is in september 2014 gepresenteerd bij de presentatie van het Airbus A320-214 N227FR vliegtuig. Het bleek dat de ontwerpers de iconische Frontier F en de pijl naar voren terugbrachten. Dit is een verwijzing naar het originele embleem, dat voor het eerst verscheen aan boord van de Douglas DC-3 in 1950. De retrospectieve benadering integreert verleden en toekomst, hoewel een gestileerde «F» in het woordmerk de leesbaarheid schaadt.
Het icoon van drie gebogen vormen wordt gecombineerd met het groteske, geometrische Gotham. Deze lettertypefamilie is ontworpen door de Amerikaanse typograaf Tobias Frere-Jones in samenwerking met Jesse Ragan. De inspiratie komt van de borden op oude gebouwen in New York. Het Frontier Airlines-logo bevat een gedurfde versie van Gotham, met het eerste woord cursief. Een lichte kanteling naar rechts symboliseert voorwaartse beweging.
De eerste logo’s gebruikten een lettertype dat deed denken aan Moki Soft met verschillen in de letters «F» en «R». In moderne versies is de inscriptie gemaakt in lettertypen die bijna samenvallen met Magnum Sans Black en JT Leonor Extra Bold Italic.
De Amerikaanse luchtvaartmaatschappij stapte in 1994 over op groen. Ontwerpers van PS: Studios, Inc. besloten dit palet te behouden, maar kozen voor een nieuwe tint (# 318468), dicht bij donkerturkoois. En ze maakten het woord «AIRLINES» lichtgrijs (# 9E9A97).
Over bedrijf
De wortels van deze luchtvaartmaatschappij gaan diep in de geschiedenis want ze werd opgericht in 1959 en bestond tot 1972. Daarna was er een korte periode van stagnatie, gevolgd door een hervatting van de werkzaamheden in 1978. In 1986 stopte Frontier Airlines echter weer met het fuseren met Continental Airlines. Ontwerper Saul Bass ontwierp de logo’s voor beide luchtvaartmaatschappijen.
De herscheppers van de luchtvaartdienst waren United Airlines-piloot Frederick W. «Rick» Brown, zijn vrouw Janice Brown en Bob Schulman. Toen Continental Airlines in 1993 begon met het verminderen van internationale vluchten vanaf de luchthaven van Denver, richtten de drie charterbedrijven AeroDenver Travel Services op om aan de vraag van het publiek naar internationale bestemmingen te voldoen. Ze nodigden M.C. «Hank» Lund, de voormalige CEO van het voormalige Frontier Airlines. Tegelijkertijd nam de luchtvaartmaatschappij haar vroegere naam aan: Frontier Airlines. De registratie vond plaats in de winter van 1994.
Net als zijn prototypebedrijf met dezelfde naam, had de nieuwe Frontier een hub in Denver en gebruikte negen jaar lang het motto ‘The Spirit of the West’, dat cursief boven de patrijspoorten stond. En het woord «Frontier» stond op de romp van al haar vliegtuigen. Tegen het begin van de jaren 2000 verbeterde de luchtvaartmaatschappij haar vliegtuigvloot en breidde ze haar routenetwerk uit. In 2020 stond het bedrijf echter op instorten vanwege rechtszaken die tegen het bedrijf waren aangespannen toen het de kosten van tickets voor passagiers die niet konden vliegen vanwege de uitbraak van COVID-19 niet wilde compenseren.
Wat is het logo van Frontier Airlines?
Frontier Airlines heeft een tekstlogo. Het toont de volledige naam van de luchtvaartmaatschappij, gemaakt in twee soorten lettertypen: het bovenste woord is vetgedrukt, breed, het onderste is dun, klein. Ze zijn zowel strak als schreefloos. In plaats van F wordt een gevleugeld symbool gebruikt dat het heden en verleden van het luchtvaartbedrijf met elkaar verbindt.
Welk lettertype gebruikt Frontier Airlines?
Frontier Airlines gebruikt verschillende soorten lettertypen in hun logo's: Franklin Gothic Heavy en Franklin Gothic Book (in het vorige embleem), Gotham (in de huidige versie).