Electrolux is een handelsmerk van de grootste fabrikant van huishoudelijke apparaten. Het verscheen in 1919 in de stad Stockholm (Zweden). Het is het resultaat van de fusie van twee gespecialiseerde bedrijven — Lux AB en Svenska Elektron AB.
Betekenis en geschiedenis
In de eerste helft van het bestaan van het merk leken de logo’s op een met de hand geschreven naam. Het lettertype was cursief. Maar grafische symbolen verschenen vele jaren later — in 1962. Alle volgende opties zijn erop gebouwd met kleine wijzigingen.
1919 — 1920
Het allereerste embleem van een elektrotechnisch bedrijf was een handgeschreven opschrift. De tekst was coherent, dat wil zeggen, het werd in één slag gedaan, zonder de regel te verbreken — elke letter was nauw verbonden met de vorige en de volgende. Ondanks dat dit een handgeschreven lettertype is, stond er geen cursief in: alle karakters waren recht, zonder schuine stand. Over het algemeen waren ze individueel, draadachtig. De achtergrond van de naam was de gebruikelijke witte kleur.
1920 — 1922
Na de reorganisatie ondernam het bedrijf een redesign. In wezen bestond het uit de overgang van handgeschreven tekst naar gedrukte tekst, omdat het embleem nog maar één inscriptie had — het woord «Electrolux». Het werd getypt in vet geometrische schreefloze tekens. De symbolen waren in hoofdletters, gingen precies in één rij en werden in een horizontale rode rechthoek geplaatst.
1922 — 1924
In 1922 vond een terugkeer plaats naar het oude logo-ontwerp. De titel was opnieuw in handgeschreven schrift geschreven, maar nu cursief — naar rechts gekanteld. Bovendien waren de letters versierd met sierlijke elementen — gebogen en langwerpige lijnen. Ze verschenen bijvoorbeeld bij «E», «t», «x». Deze toevoeging maakte het embleem ongewoon delicaat en licht. De inscriptie gebruikte een combinatie van kleine letters en een hoofdletter (de eerste, volgens de grammatica). Het woord was geel gekleurd, de achtergrond blauw.
1924 — 1926
Dit jaar kreeg het embleem voor het eerst een grafisch element. Het was een cirkel met drie gelijke strepen. Het droeg de naam van het elektrotechnische bedrijf, omgezet in hoofdletters. De letters waren dun, grotesk. De ring bedekte slechts een deel ervan en de rest werd links («ele») en rechts («lux») geplaatst. Het gebeurde zo dat het tellen van de diameter van de cirkel begon bij «c» en eindigde bij «o». De inscriptie was aan de randen iets verhoogd, dus het leek op een halve boog in vorm.
1926 — 1928
Wederom is een poging gedaan om over te stappen op cursieve tekst, maar niet met een handgeschreven tekst, maar met een gedrukt opschrift. Het woord «Electrolux» werd voor het eerst vet en kreeg de klassieke schreven. De rode langwerpige rechthoek uit de jaren 1920 werd teruggegeven als achtergrond.
1928 — 1934
In 1960 stelden de ontwerpers een nieuwe visie voor het logo voor. Ze voegden een bolpatroon toe met een dunne zwarte lijn aan de rand, gevolgd door een ander, een brede witte lijn. In het midden was er een boog die het woord «Electro» bedekte. Hieronder, na de overdracht van de bovenste regel, was het tweede deel van de naam, gemaakt met een kleine letter — «lux». Een halve cirkel diende als achtergrond ervoor, van waaruit scherpe stralen in verschillende richtingen uitstraalden. De «E» was zo breed dat hij twee rijen tegelijk overspande. Het bovenste deel van het pictogram bevatte een kaart van de planeet, getekend door parallellen en meridianen, en de onderste was zwart.
1934 — 1939
In 1934 gebruikten de ontwerpers volwaardige afbeeldingen — een gestileerd beeld van de potentiële koper, die een stofzuiger van dit merk in zijn handen droeg. De figuur is zijwaarts getekend, waaruit blijkt dat de persoon naar rechts loopt. Het droeg de naam «Electrolux» in cursief, in de stijl van het debuutlogo, maar met een beter leesbaar opschrift. Alle elementen waren zilverachtig, omlijnd en omlijnd met een dunne streep die een blauwe cirkel vormde.
1939 — 1941
De ontwikkelaars hebben het logo van de koper verwijderd en de cirkelframes verlengd, waardoor een rechthoek is gevormd met een convexe boven- en onderkant. Daarin werd duidelijk de naam van de onderneming gelezen, getypt in gedrukte karakters met schreven. De letters en het frame waren wit en de achtergrond blauw.
1941 — 1947
De poging om het logo te stileren resulteerde in handschrift met spiegeleffect. Dit laatste is te wijten aan het feit dat, in tegenstelling tot het vorige embleem, de kleuren van de achtergrond en de inscriptie van plaats zijn veranderd: de letters zijn blauw geworden, de achtergrond — licht. Hoewel de tegenovergestelde optie ook verscheen. Bovendien kozen de ontwerpers het lettertype dat in 1922 werd gebruikt voor de merknaam. Maar toch sneden ze de opengewerkte lijnen weg om een praktische versie van het logo te krijgen.
1947 — 1954
In 1947 begonnen experimenten met handgeschreven identiteit. In eerste instantie richtten de ontwerpers zich op de kalligrafische corporate cursivering — met duidelijk benadrukte letters. Bijna alle symbolen waren niet met elkaar verbonden en stonden los van elkaar. De enige uitzonderingen waren de lettergrepen «lec» en «lux», die een inter-letter ligament hadden. De «t» en «l» hadden puntige toppen.
1954 — 1957
Het handschrift kreeg afronding: elke letter werd gestroomlijnd, met onderaan een even gebogen verbinding, die leek op een kalligrafisch schrift. Hoewel de borden met de hand geschreven waren, stonden ze rechtop. Bovendien maakten de ontwikkelaars een branded «E»: in de tekst gebruikten ze een hoofdletter in plaats van een kleine letter.
1957 — 1962
De makers van het embleem hebben de bos tussen de letters rechtgetrokken, dus het was als een enkele regel waarop de geschreven karakters zich bevonden. Daarnaast hebben ze het logo cursief teruggegeven door een rode belettering in een gele horizontale langwerpige ovaal te plaatsen.
1962 — 1990
Dit embleem is gebaseerd op een combinatie van afbeeldingen en belettering. Op dat moment verwierf het bedrijf een merknaam die vaag lijkt op een zijdelingse driehoek met open hoeken. De twee kanten zijn maanvormig, de ene is recht. De donkere figuur bevindt zich in een witte cirkel, die op zijn beurt in een zwart vierkant is geplaatst. Daaronder staat de naam van het elektrotechnische bedrijf, in dunne letters geschreven.
1990 — 2015
De fabrikant van huishoudelijke apparaten kreeg dat jaar een nieuw handelsmerk. De ontwerpers hebben de oude versie als basis genomen, de elementen verwisseld en anders geschaald. Sindsdien is de geometrische vorm kleiner geworden en vond plaats voor het woord «Electrolux». Het lettertype is vergroot en er zijn schreven toegevoegd.
2015 — heden
Na een herontwerp in 2015 begon het bedrijf een moderner logo te gebruiken: beknopt, eenvoudig en gemakkelijk te lezen. Er werd aan gewerkt door specialisten van het kantoor van Prophet in Londen. Ze verwijderden de slogan «Thinking of you» en veranderden de kleur.
Logo lettertype en kleuren
Electrolux heeft in zijn geschiedenis veel emblemen gehad. Aanvankelijk bestonden ze uitsluitend uit tekst. Toen werd een grafisch pictogram toegevoegd, maar het duurde niet lang, omdat het bedrijf besloot om de eenvoud en beschikbaarheid van zijn producten voor klanten te benadrukken. Ze koos hiervoor een logo met een naam. Het bevindt zich op één regel en is in individuele blokletters. «E» is linksonder afgerond en bij «t» is een derde van de onderkant van het been en de helft van het bovenste segment afgesneden. Aan de linkerkant is een miniatuurpictogram — het technische symbool van de fabrikant.
De huisstijl van het merk is een duidelijke geometrie, die in alle versies van het logo aanwezig is. De wijzigingen betroffen voornamelijk het verbale gedeelte. Het woord werd eerst in het Pantone Combination System-lettertype geschreven en daarna vervangen door het aangepaste Electrolux Sans. Branding is er nu in drie smaken: normaal, licht en vet. De overheersende kleuren zijn wit en zwart (in het begin), en ook wit en blauw (nu).