Het enige vaste lid van Black Sabbath was gitarist Anthony Frank Iommi, die op 17-jarige leeftijd de toppen van twee vingers verloor, maar bleef spelen en een virtuoze muzikant werd. Bassist Geezer Butler verliet de band en keerde meerdere keren terug, drummer Bill Ward vertrok om gezondheidsredenen en zanger Ozzy Osbourne werd geschorst wegens drugsproblemen. Ook de naam van de band veranderde. Eerst verscheen de blues vier Polka Tulk, daarna probeerden ze het de naam Earth te geven. Toen bleek dat deze optie al was genomen, stelde de bassist de naam Black Sabbath voor, geïnspireerd op de gelijknamige horrorfilm, waar Boris Karloff speelde.
Betekenis en geschiedenis
In 2017 begon de band aan hun laatste tour, The End, die hun vertrek van het podium markeerde. Zo eindigde een tijdperk van heavy metal, toen de leden van Black Sabbath nieuwe normen voor het genre zetten. Hun rockstijl beïnvloedde het wereldbeeld van de jaren 70, toen de hippie- en folkbeweging in zwang was. De satanische beelden van de liedjes drongen het publieke bewustzijn binnen, gebouwd op de idealen van universele liefde, en joegen eerst de luisteraars weg. Maar toen deden de occulte teksten, de sombere manier van spelen en de onheilspellende gitaarriffs hun werk: fans begonnen miljoenen platen te kopen en alle concerten van de band bij te wonen.
In een poging om de muzikale analoog van horrorfilms te worden, creëerde de band een heel donker beeld voor zichzelf. Dat uitte zich niet alleen in de teksten, maar ook in de iconische covers. In de vroege jaren 1970 De Engelse fotograaf en kunstenaar Keith Macmillan werkte eraan mee, maar op de eerste vier albums werd alleen zijn pseudoniem Keef vermeld. Tijdens de release van zijn debuut Black Sabbath-compilatie ontdekte hij het surrealisme, dus besloot hij het als basis te gebruiken. En de typografie werd gedaan door zijn vriend Sandy Field, die ook de belettering ontwierp voor de tweede Paranoid-plaat.
De band had bijna net zoveel logo’s als er albums waren, omdat elke hoes zijn eigen unieke ontwerp had. De evolutie van de visuele stijl eindigde in 2017 toen de muzikanten Black Sabbath ontbonden. Het laatste personage stond op een compilatie die in 2013 werd uitgebracht.
1969 — 1970
Fotograaf Keith Macmillan was betrokken bij de creatie van het eerste logo, die betrokken was bij het concept van de omslag. Hij vroeg een medestudent van het Royal College of Art om een herkenbare signatuur voor de groep te maken. Sandy Field reageerde op de hulpvraag en ontwikkelde muziekachtige typografie. Elke letter in de zin «BLACK SABBATH» had gedraaide spiraalvormige elementen, zoals een g-sleutel. Rode gekrulde symbolen waren gerangschikt in twee lijnen, omlijnd in wit en geplaatst op een zwarte achtergrond. De dikte van de lijnen varieerde om dynamiek te geven.
1971 — 1972
In 1971 werd het derde album van de groep uitgebracht, Master of Reality. De cover art werd ook gemaakt door Macmillan, maar deze keer werd hij bijgestaan door het ontwerpbedrijf Bloomsbury Group. Dit is hoe de gekartelde zwarte «BLACK SABBATH»-letters werden geboren, zwaaiend als een vlag in de wind. In de Britse versie was het in reliëf gemaakt, terwijl het in de Amerikaanse plat was gemaakt. De ontwikkelaars gebruikten gewaagde geometrische grotesk en rondden sommige hoeken af. De breedte van de slagen was overal hetzelfde. Op het logo stonden de woorden gecentreerd onder elkaar.
1972 — 1973
De vierde schijf, getiteld Vol. 4 werd gepubliceerd in 1972. Coverkunstenaar Keith Macmillan werkte opnieuw samen met de Bloomsbury Group aan de typografie. Het was belangrijk voor hem dat het lettertype de abstracte afbeelding van Ozzy Osbourne in het midden weergalmde. Het resultaat is een witte inscriptie, waarvoor individuele glyphs werden gebruikt. De letters waren erg vet — zozeer zelfs dat de openingen tussen de letters in kleine puntjes veranderden en aangrenzende lijnen met elkaar versmolten. Een ander onderscheidend kenmerk van het logo was de disproportionaliteit: de lijnen werden onder ongebruikelijke hoeken gesneden.
1975 — 1976
Keith Macmillan en de Bloomsbury Group beëindigden hun samenwerking met Black Sabbath na de release van hun vierde album. Maar dit weerhield de muzikanten er niet van om te experimenteren met het ontwerp van het logo. De Sabotage LP uit 1975 werd gekenmerkt door een nieuwe inscriptie in het rood. Alle letters zagen er typisch uit voor vetgedrukte, geometrische schreefloze tekens, behalve de witte «S» aan het begin van het tweede woord die eruitzag als een omgekeerde bliksemschichtzigzag. Op de omslag is dit logo gecombineerd met een afbeelding ontworpen door het ontwerpteam Cream (Nederland).
1989 — 1990
De voorkant van het 14e studioalbum was versierd met de uitdrukking «BLACK SABBATH», geschreven in een oud Engels schreefschrift. In stijl weergalmde het het Keltische kruis dat het grootste deel van de omslag in beslag nam. Voor het logo is een zwarte versie van de inscriptie gebruikt. De woorden werden in twee regels gesplitst en gecentreerd.
1992 — 1994
In 1992 bracht de band Dehumanizer uit, wat wordt beschouwd als een van de zwaarste albums in hun werk. Het nieuwe logo bevatte scherpe, verticaal langwerpige letters. De uitstekende driehoeken aan de uiteinden van de eerste «B» en de laatste «h» leken op de elektrische schokken die op de omslag waren afgebeeld.
De zinsnede «Black Sabbath» besloeg één regel, terwijl het interval tussen woorden praktisch afwezig was. Het midden van de tekst werd onderstreept door twee parallelle horizontale lijnen. De «S» stond precies in het midden en zag eruit alsof hij naar beneden was gevallen. De zijdelen van de inscriptie zakten door en vormden een boog.
2013 – 2017
Het laatste, negentiende album van de groep debuteerde in april 2013. Het omslagontwerp is gemaakt door medewerkers van Zip Design en het logo moest ermee worden gecombineerd. De ontwikkelaars hebben de tekst wit gemaakt zodat deze goed afsteekt tegen een donkere achtergrond. Voor letters werd een lettertype gebruikt met korte en scherpe schreven, die zich aan het einde van alle streken bevonden. Grijze schaduwen creëerden het effect van een driedimensionaal volume.
Woordmerken Black Sabbath veranderden samen met de release van nieuwe albums. Elke versie was radicaal anders dan de vorige, ondanks het feit dat de inhoud van de inscriptie altijd samenviel. De groep had slechts één onveranderlijk embleem, met een gevleugelde demon genaamd Henry. Dit beeld personifieerde de satanische en occulte sfeer van de muziek.
Logo lettertype en kleuren
De Black Sabbath-logo’s gebruiken veel speciaal ontworpen lettertypen. Om precies te zijn, individuele glyphs, niet gerangschikt in een systeem van karakters. De nieuwste versie bevat vetgedrukte hoofdletters met miniatuur driehoekige schreven. De kleuren zijn ook heel verschillend. In de meeste gevallen overheersen zwart en wit, soms met toevoeging van rood. Dit is klassieke heavy metal.
