De VN (Verenigde Naties) is de grootste, meest wijdverbreide en invloedrijke organisatie ter wereld. Haar missie is het ondersteunen van de veiligheid op de planeet, het ontwikkelen van vriendschappelijke betrekkingen tussen staten en het verzekeren van internationale samenwerking. De dienst ontstond na de Tweede Wereldoorlog als een alternatief voor de Volkenbond, die zijn effectiviteit verloor. Het werd in het voorjaar van 1945 opgericht door verschillende staten, waarvan de vertegenwoordigers zich verzamelden in de stad San Francisco. De conferentie werd bijgewoond door vijftig regeringen uit verschillende landen. Het werk van de organisatie begon in de herfst van hetzelfde jaar na de goedkeuring van het handvest. Het hoofdkwartier van de VN is tegenwoordig gevestigd in New York, Wenen, Nairobi, Genève en Den Haag.
Betekenis en geschiedenis
De Verenigde Naties hebben 51 leden, sinds in 2011 een andere staat op de lijst is gekomen — Zuid-Soedan. In totaal bestaat de raad uit 193 mensen die de meeste soevereine landen vertegenwoordigen. Volgens de regels houden ze zich bezig met het beschermen van de rechten van mensen, het verlenen van humanitaire hulp, het handhaven van de vrede en het toezicht op de naleving van internationale rechten.
Om processen beter te beheren en te volgen wat er gebeurt, heeft de organisatie zes belangrijke organen, verschillende commissies, fondsen en programma’s gecreëerd. De officiële talen van de VN zijn Arabisch, Chinees, Engels, Russisch, Frans en Spaans. Het embleem van de intergouvernementele organisatie werd samen met het handvest aangenomen. Een team van professionals onder leiding van Oliver Lincoln Lundquist, een architect en industrieel ontwerper, probeerde de kernmissies van de wereldwijde service weer te geven. Er zijn in totaal twee logo’s van de Verenigde Naties.
1945 — 1946
De debuutversie is een platte projectie van de wereldbol. Het uitzicht is van bovenaf gericht, vanaf de kant van de Noordpool. Dicht bij elkaar gelegen continenten stralen er in alle richtingen uit. Deze kijk op de planeet wordt geassocieerd met de wens om te laten zien dat alle landen op de planeet met elkaar verbonden zijn en dicht bij elkaar staan, evenals hun belangen. In de originele versie strekt de kaart zich uit tot de 40e breedtegraad in het zuiden.
De omtreklijnen van toestanden zijn schematisch, zonder een verloop over elkaar heen te leggen, dat wil zeggen dat ze aan de binnenkant wit zijn met een buitenste zwarte omtreklijn. De achtergrond is een bal met drie concentrische cirkels binnenin en met acht meridianen, die vanuit het midden in verschillende richtingen divergeren. De streepjes tussen de parallellen zijn breed. Over het algemeen lijkt het eerste logo erg op een doel om te schieten of te darten — zowel qua structuur als qua kleuren. De symbolische wereldbol is omgeven door twee takken van een laurierboom, verzameld in de vorm van een klassieke krans. Het bestaat uit zes gepaarde bladeren aan elke kant en één aan de bovenkant.
1946 — heden
Het debuutembleem, dat nog maar een jaar bestaat, heeft enkele aanpassingen ondergaan, omdat het zijn tekortkomingen vertoonde. Dus veranderden de ontwerpers de kijkhoek, waarbij ze de planeet niet tot aan de veertigste, maar tot aan de zestigste parallel afbeeldden. Dit maakte het mogelijk om de ruimte iets te vergroten, zodat de continenten veel duidelijker te zien waren. Een dergelijke maatregel leidde tot het verschijnen van een andere concentrische cirkel, dus nu is de hele wereld duidelijk zichtbaar op een platte kaart.
De auteurs hebben de meridianen (volgens cartografie zijn er acht) en parallellen (nu zijn er vijf) breder gemaakt. Ze schilderden ze ook zwart, net als de rest van het land, en lieten alleen het water wit achter. De lauwerkrans werd ook zwart. De ontwikkelaars hebben het gecorrigeerd, waardoor de randen van de bladeren glad en gelijkmatig zijn. Ze hebben het centrale deel van de concentrische cirkels een beetje verbreed, dus nu ziet het eruit als een volledige cirkel, en niet als een groot punt.
Logo lettertype en kleuren
Elementen van het VN-logo worden gebruikt in de identiteit van al haar organisaties en commissies. Dit benadrukt hun verbondenheid en weerspiegelt ook de belangrijkste missie — cohesie, samenwerking, eenheid.
Het basisembleem heeft geen inscripties — het heeft alleen een grafisch gedeelte. De tekst wordt gebruikt om te verwijzen naar de zes bestuursorganen die deel uitmaken van de structuur van de Verenigde Naties. Maar soms wordt het bord aangevuld met een naam in het lettertype Roboto.
In de moderne versie komt naast wit en zwart ook de blauwe kleur van de natuurlijke tint van onze planeet, die vanuit de ruimte zichtbaar is, naar voren. Auteurs adviseren om blauw te kiezen onder de code # 009edb of Pantone 2925.