Illy is de afkorting van een Italiaans bedrijf dat espressokoffie produceert en verkoopt in zuurstofvrije rode en zilveren blikjes, iperEspresso en ESE capsules. De volledige naam is Illycaffè SpA. Het is ook een keten van cafés, die zich meestal op straat, op luchthavens, musea en andere openbare plaatsen bevinden. Daarnaast heeft ze een lijn illy issimo energy drinks met koffie-inhoud. Het bedrijf bestaat sinds 1933. De maker is de Hongaarse zakenman Francesco Illy (of in de originele versie Illy Ferenc), die eerder als accountant werkte. Het hoofdkantoor is in Triëst.
Betekenis en geschiedenis
Dit Italiaanse merk heeft Magyaarse roots geërfd, omdat het van mensen uit Hongarije is. De eerste eigenaar en oprichter werd geboren in het Oostenrijk-Hongaarse rijk in Temesvár, dat later Roemeens werd en werd omgedoopt tot Timișoara. Tijdens de Eerste Wereldoorlog kwam de toekomstige ondernemer naar Triëst, waar hij bleef wonen. Daar zette hij zijn eigen cacao- en koffiezaak op.
Geleidelijk aan hyped Illy het project, kwam op de been en vond in 1935 de koffiemachine uit, die als prototype diende voor moderne espressomachines van instantpoeders. Francesco bedacht ook een innovatieve methode om koffie te verpakken in luchtdichte potten gevuld met stikstof om oxidatie te voorkomen. Dit maakte het mogelijk om het verkoopgebied uit te breiden en het merk herkenbaar te maken in heel Italië.
In de naoorlogse periode ging de leiding van het bedrijf over op de zoon van de oprichter — Ernesto Illy. Hij was chemicus van beroep, dus opende hij een onderzoekslaboratorium, waar hij tal van experimenten met koffie deed. Hierdoor kon hij een aantal technologische ontdekkingen doen en er patent op verkrijgen. In feite was hij het die verpakte koffie actief begon te promoten. In 1999 richtte zijn erfgenaam Andrea Illy de Unicaffe University in Napels op, waar de methoden voor het verwerken, bewaren en bereiden van koffie van bonen worden beheerst.
Hierdoor zijn het koffiebedrijf, haar producten en logo overal bekend. Het bedrijf is nog steeds een familiebedrijf en wordt geleid door vertegenwoordigers van de dynastie. Momenteel bereikt het aantal werknemers meer dan 2.700 mensen en de jaarlijkse omzet is enkele honderden miljoenen dollars. In 2019 betrad het merk de Amerikaanse markt door investeerders 20 procent van zijn aandelen aan te bieden.
1933 — 1966
Het allereerste logo was rond. Het bestond uit een dunne ring van rood en wit. Binnenin, op een witte achtergrond, was een brede rode streep. Er stond duidelijk «Caffee Permanente Freschezza» op geschreven en daarboven stond de naam van het merk in verticale lijntekens: het woord «Illy» was met de hand geschreven, maar niet cursief. In vergelijking met hem leek de onderste zin klein. Het embleem was ook voorzien van een kroon. Tijdens deze periode werd het bedrijfspalet van de fabrikant van koffieproducten gevormd.
1966 — 1985
In de toekomst kreeg het logo een dubbele structuur. Bovenaan presenteerden de ontwerpers een gestileerde afbeelding van twee espressokoffiekopjes. Ze werden gebruikt op borden in merkcafés en bars waar het werd verkocht. Dit zijn twee zwarte cirkels met handvatten en een brede rand, die over elkaar heen liggen. Aan de onderkant was een rood vierkant met de merknaam op de eerste regel en het woord «Caffe» op de tweede. Een van hen had een groot, bijna massief lettertype, de andere had een klein en nauwelijks merkbaar. Boven hen was een witte kroon die de ruimte boven de letters «ll» in beslag nam. Het was schematisch en leek qua uiterlijk bijna niet op een koninklijk attribuut. Het probleem met deze versie was de slechte leesbaarheid van de letter «I», die vanwege de brede krul voor een andere kon worden aangezien.
1985 — 1996
Gedurende deze periode verscheen een gouden verbindende lijn in de vorm van een verticale rechthoek op het logo. Maar de veranderingen bleven niet hiertoe beperkt: het bord onderging een aantal ingrijpende aanpassingen. De ontwikkelaars veranderden de locatie van de kroon door deze boven de «y» te plaatsen, met kleine letters (met uitzondering van «LL»), een brede hoed boven de «i» toe te voegen en de centrale letters duidelijk te maken. Ze verenigden ook het lettertype, zodat zowel het bovenste als het onderste woord in hetzelfde vetgedrukte lettertype werden geplaatst. Het heldere kleurenpalet werd vervangen door een meer ingetogen: de ontwerpers veranderden de scharlakenrode tint in karmozijnrood.
1996 — heden
Nu wordt een radicaal ander logo gebruikt, omdat van het vorige alleen een rood achtergrondvierkant overblijft. In deze versie is de inscriptie perfect zichtbaar en gemakkelijk te lezen, omdat deze volledig in kleine letters is en in handgeschreven cursief is geschreven zonder een bos tussen letters, waardoor het lijkt alsof elk van hen geen verband houdt met aangrenzende tekens. Zo’n ongewoon ontwerp is gemaakt door James Rosenquist, die foto’s schilderde in de stijl van pop-art. Hij bedacht het ontwerp voor het woord en het personeel van Illy voltooide de klus door het traditionele rode vierkant toe te voegen.
Dankzij het ongebruikelijke type inscriptie ziet het logo er uniek en herkenbaar uit, hoewel het geen extra decoratieve elementen bevat. Al lang voorbij is het ronde grafische bord met een kroon, dat in 1934 werd voorgesteld door Xanti Schawinsky (een kunstenaar uit het Boggeri-atelier). Ook vergeten is het embleem in de vorm van twee zwarte ringen die koffiekopjes imiteren. De eerste versie werd gepresenteerd in 1966, toen het stokje voor het herontwerp werd overgedragen aan Carlo Magnani. Trouwens, dezelfde specialist is de auteur van de debuutversie van het rode vierkant met witte tekst erin. In het moderne logo is de inhoud van de vierhoek vereenvoudigd tot één woord. Dus nu vervult het verschillende functies: markeert de merknaam, vestigt de aandacht erop en benadrukt het belang van het historische verleden.
Logo lettertype en kleuren
De inscriptie voor het logo is ontworpen door James Rosenquist, een Amerikaanse kunstenaar die dol was op popart en reclame maakte voor veel merken. Met zijn uitzonderlijke ervaring is het woord «Illy» ongebruikelijk en uniek, dus het correleert niet met een bestaand lettertype. Elke letter ziet eruit alsof hij met de hand is getekend met een penseel. Er is een verwijzing naar de kunst van het schrijven van hiërogliefen hier.
Ook de kleurkeuze is niet willekeurig. De rode achtergrond is speciaal gemaakt zodat de witte merknaam er goed op staat. En het werkt echt, want het contrast van licht op donker (of bleek op helder) trekt meteen de aandacht.