BandCamp is een soort winkel waar muziekmakers optreden als verkopers, en hun fans en gewoon liefhebbers van nieuwe nummers kopers zijn. Bovendien stelt het online platform artiesten en platenmaatschappijen in staat om niet alleen digitale versies van liedjes te verspreiden, maar ook hun fysieke media, zoals cassettes of vinylplaten. Hierdoor kunnen videomakers hun werk delen en geld verdienen met grote royalty’s. Muziekliefhebbers klagen ook niet: in minstens een maand alleen lieten ze bijna $ 16 miljoen op het platform achter.
Betekenis en geschiedenis
De New York Times noemde BandCamp een «bazaar van de undergroundcultuur», en daar zit een kern van waarheid in, omdat veel muzikanten alleen hun tracks hier uploaden, waarbij ze Apple Music, SoundCloud en Spotify omzeilen. Deze populariteit van het project is te danken aan zijn vrijgevigheid: hier ontvangen auteurs veel meer dan elders. Bovendien hoeven ze geen maandelijkse onderhoudskosten te betalen, tenzij ze geavanceerde functies in het Pro-plan willen kopen. Fans hoeven ook niet te betalen voor singles en albums: ze kunnen gratis muziek kiezen, ernaar luisteren en zoveel geld geven als ze nodig achten.
BandCamp heeft een enorm gebruikersbestand van meer dan drieduizend platenlabels, miljoenen artiesten en muziekliefhebbers. En ze kennen allemaal heel goed het logo van het internetbedrijf dat in 2008 verscheen. Er is niet eens een aanwijzing voor wat het online platform doet in dit symbool. De naam van de dienst, geschreven in zwarte kleine letters, en de abstracte geometrische figuur van donkerturkoois kleur betekenen niets — ze zijn ver verwijderd van het muzikale thema. Om een buitenstaander te laten raden wat BandCamp doet, zal hij naar de site moeten gaan.
Het platform creëert een sfeer van gemeenschap en verbindt getalenteerde mensen en hun fans. Ze helpt je de creatieve successen van je favoriete artiesten bij te houden, te communiceren met gelijkgestemden, kennis te maken met nieuwe stijlen, je persoonlijke collectie met vrienden te delen en verlanglijstjes te maken. Bovendien kunt u met de service de reeds gekochte nummers opnieuw downloaden. Het logo met een vierhoek en een inscriptie geeft dus niet eens een tiende weer van de mogelijkheden die BandCamp zijn gebruikers biedt.
Logo lettertype en kleuren
De digitale vitrine, die de functies van een streamingplatform combineert, onderscheidt zich van de concurrentie met een heel eenvoudig parallellogramembleem. Een tweedimensionale figuur moet worden gezien als een keurmerk of een symbool van iets nieuws in de muziekindustrie, want het betekent niets. Er zijn geen specifieke genres of audiodragers aan gekoppeld.
Het meest interessante aan het BandCamp-logo is het lettertype. Op het eerste gezicht ziet het er heel eenvoudig uit, omdat het veel gemeen heeft met Mytupi Regular van Álvaro Thomáz, Yoxall Regular van Roger White, FreeSans Medium van GNU FreeFont en Protestant DGL Regular van Digital Graphic Labs. Al deze lettertypen worden gekenmerkt door geometrie: ovale vormen, rechte hoeken, rechte en gebogen lijnen. Maar de typografen die het woordmerk voor het muziekplatform hebben gemaakt, hebben de inscriptie individueel gemaakt. Ze verbanden de letters «a» met de aangrenzende «n» en «m» onderaan, dus de inscriptie bleek niet-standaard te zijn.
Bij het kiezen van een palet beperkten ontwerpers zich niet tot slechts één kleur. Het parallellogram is turkoois gekleurd (# 639AAA) en het woord is bijna zwart — het kan eerder een heel donkere tint oranje worden genoemd (# 1A1715).