Tegenwoordig is er waarschijnlijk niemand in de beschaafde wereld die niet zou weten wie Harry Potter is. De naam van dit fictieve personage ratelde op de lippen in 1997, toen het eerste boek van de Engelse schrijver Joan Rowling over een ongewone school van magie, zijn leraren en studenten, niet meer gedrukt werd. Nu is het beeld van een jongen met een bril en met een toverstaf in zijn hand, evenals een ongebruikelijke spelling van zijn naam even herkenbaar als bijvoorbeeld het logo van McDonald’s of Adidas.
Betekenis en geschiedenis
Het eerste Harry Potter-boek werd op 26 juli 1997 gepubliceerd. Zoals Rowling zelf later toegaf, bood ze het manuscript enkele jaren aan vele uitgevers aan, maar werd overal geweigerd. Het verhaal van magie en vreemde helden leek de lezer oninteressant.
Maar na de release van het eerste deel werd het boek meteen een bestseller. Tot op heden zijn 7 boeken uitgebracht en zijn 10 Potteriana-films opgenomen (8 voor boeken plus spin-offs en een vervolg daarop). Boeken en films zijn vertaald in 80 talen, er zijn bijna 700 miljoen exemplaren van verkocht — dit is het meest gelezen literaire werk in de geschiedenis. Het aantal filmweergaven kan niet eens precies worden berekend — in bioscopen is de kassa bijna $ 2 miljard.
Het handelsmerk van Harry Potter werd in 1997 gepatenteerd om het boek te bedekken. Het auteurschap is helaas niet aangegeven.
1997 — heden
In deeerste Engelse editie werd de naam gemaakt in een nogal minimalistische presentatie — de naam van de held, geschreven in het gotische lettertype Cochin Bold met een kleine stapsgewijze rangschikking van letters.
Na het eerste succes in Europa werd het boek opnieuw gepubliceerd in de VS — toen verscheen er een speciale spelling van de letter P — er werd een zigzagbliksem aan toegevoegd, die de magische kracht symboliseert die uit de toverstaf komt. Een andere associatie is het litteken op het voorhoofd van Harry Potter, dat hij op 1-jarige leeftijd ontving uit handen van de duistere tovenaar Volan de Mort. De kleur van de letters op het logo is zwart.
Tegelijkertijd werd een kort embleem gecreëerd. Bestaande uit herkenbare letters H en P, omgeven door een onderbroken ovaal en een vliegende bal met vleugels. Alles gedaan in goudkleur.
2001 — 2002
In 2001, met de release van de eerste film, veranderde het logo van kleur in goud met schaduwen die de indruk wekken van volume. Het effect van gemalen folie wordt ook gebruikt.
2004 — 2011
Het logo veranderde opnieuw van kleur — in grijs-zilver met een zwarte schaduw willekeurig geplaatst. Dit gaf de woorden een speciaal mysterie, griezelig en benadrukte de sombere sfeer van wat er gebeurt in het derde deel van de film. Deze beslissing werd genomen door directeur Alfonso Cuaron. Het symbool TM werd rechtsonder toegevoegd — een teken dat het handelsmerk officieel is geregistreerd en beschermd. Vervolgens werd de volledige filmografie van Potteriana uitgevoerd met dit logo.
Logo lettertype en kleuren
Sinds 2011 hebben de letters de kleur en een klein deel ervan weer veranderd. Actueel zijn tegenwoordig witte letters op een zwarte achtergrond en ook zwart op wit, geel, goud en zilver kan worden gebruikt. Zoals de labeleigenaren zeiden, is het kleurenschema geen uniek onderdeel van het logo. Het lettertype van Cochin Bold was enigszins veranderd — de letters werden iets breder, de scherpe hoeken werden verzacht — sinds die tijd kreeg het de individuele naam Harry Potter.
Het Harry Potter-logo zal voor altijd in de geschiedenis blijven in zijn unieke spelling, en de auteur van de boeken belooft nog eens 5 delen.
De Harry Potter-letters zien er herkenbaar uit. De ontwerpers gebruikten lange, gebogen schreven, gebroken streken en stuiterende letters om de sfeer van de magische wereld over te brengen. Het gepersonaliseerde lettertype heeft een driehoekige top «t», een hoofdletter «P» met een zigzag ritssluiting, en een asymmetrische «H» met verticale lijnen die lijken op kolommen van verschillende hoogtes.
Nu wordt een eenvoudig zwart-wit logo gebruikt, hoewel er eerder helderdere versies waren: de inscriptie werd eerst in goud gestileerd en vervolgens in zilver. De ontwerpers probeerden de glans en textuur van kostbare materialen over te brengen met een verloop. Maar de imitatie van metaal schoot geen wortel en de ontwikkelaars keerden terug naar de zwart-witversie.