Neon is een jong Amerikaans filmproductie- en distributiebedrijf. Het werd opgericht in januari 2017. De oprichters zijn Tom Quinn (links 2019) en Tim League (producent, ondernemer en maker van Alamo Drafthouse Cinema). De studio is onderdeel van The Friedkin Group en heeft al een aantal opzienbarende films vertoond. Onder hen zijn «Parasite», «Three Identical Strangers», «I, Tonya», «Ingrid Goes West» en anderen. Sinds 2020 heeft ze twaalf Oscar-nominaties en is ze de eerste film in een niet-Engelstalige taal die de hoogste filmprijs wint.
Betekenis en geschiedenis
Op de vierde bijeenkomst van de jaarlijkse top van Zürich kondigde producer Tom Quinn aan dat hij films zou kunnen produceren die een jong publiek onder de vijfenveertig aanspreken dat geen afkeer heeft van geweld, non-fictie en vreemde taal. Een soort weddenschap eindigde met het verschijnen van Neon, dat in het najaar van 2017 partner werd van Blumhouse Productions bij de oprichting en het beheer van BH Tilt.
Succesvolle activiteiten leidden tot het feit dat twee jaar na de opkomst van de nieuwe filmstudio het meerderheidsbelang werd gekocht door 30West, de mediaonderneming van de wereldberoemde The Friedkin Group. De eigenaar is een zakenman tot in het merg van zijn botten, dus hij zou niet investeren in een hopeloos project, en in Neon voelde hij een aanzienlijk vooruitzicht.
De jonge organisatie is actief bezig met de ontwikkeling en lanceerde in 2021 een gezamenlijk project Decal met Bleecker Street om home entertainment te promoten en te distribueren. Hoewel het eigendom is van twee bedrijven, is het onafhankelijk van hen en richt het zich simpelweg op de distributie van entertainmentinhoudsrechten van zowel Bleecker Street als Neon.
De identiteit van de jonge filmmaatschappij verscheen meteen in het jaar van de opening. Het weerspiegelt de specifieke kenmerken van de naam: het logo ziet eruit als holle neonbuizen, klaar om op te lichten en te schijnen met het licht dat er oorspronkelijk voor bedoeld was. Dat wil zeggen, zijn aura (stijl, mening en perceptie door het publiek) hangt af van de films die te huur worden aangeboden. Daarom toont het logo slechts een minimalistische combinatie van ‘lamp’-letters in neutraal wit.
Voor de presentatie aan een breed publiek koos de studio voor een eenvoudig en monochroom huisstijlmerk. Hoewel het alleen in tekstformaat is gemaakt, bevat het, paradoxaal genoeg, grafische details. Dat wil zeggen, het is in feite een harmonieuze symbiose van getekende en verbale elementen. De rol van pictogrammen (vier tegelijk) wordt uitgevoerd door letters.
Bedrukte borden zien eruit als figuurlijk gedraaide neonlampen, klaar om te gloeien met het licht waarop ze functioneel zijn afgestemd. Dat wil zeggen, «glazen buizen» brengen de uitstraling van de films over die aan het publiek worden aangeboden. En dit jonge bedrijf heeft al heel wat films die bovendien genomineerd zijn voor de hoogste filmprijs. In 2018 ontving haar film I, Tonya drie nominaties en één overwinning voor beste vrouwelijke bijrol. Het jaar daarop werd «Border» bekroond met de Best Hair and Makeup Award. Maar het meest Oscarwinnende jaar voor Neon was 2020: toen werden ‘Parasite’ en ‘Honeyland’ genomineerd voor acht posities. En een van de films werd erkend als de beste.
De inscriptie op het embleem is beknopt, getypt in hoofdletters. De symbolen zijn groot en breed, bestaande uit twee lijnen — binnen en buiten. De ene vormt een soort kern en de tweede vormt de contouren van de letters. Zo’n allegorie geeft de essentie weer van de professionele positie van de filmmaatschappij: doen wat is begonnen, niet afwijken van wat gepland was, heldere plannen uitvoeren en integrale werken presenteren met een innerlijke kern.
De letters zijn gebogen tot holle buizen en zien eruit alsof ze op het punt staan te ontploffen in uitnodigend neonlicht. Elke lijn die de tekens vormt, heeft een begin en een einde die niet met elkaar verbonden zijn. Bovendien zijn er geen scherpe hoeken — alle voegen en overgangen zijn afgerond.
Logo lettertype en kleuren
Voor hun embleem kozen de makers een magisch lettertype — met een dubbel raadsel. Het feit is dat de inscriptie eigenlijk wordt gevormd door interne lijnen — dun en niet-indrukwekkend, maar ze zijn omgeven door extra strepen die grote en pakkende letters vormen. Er is een brede holle ruimte tussen de buitenste en binnenste slagen.
Het kleurenschema heeft ook zijn eigen mysterie, omdat het neonlicht eigenlijk heel fel is. Maar zo gebeurt het alleen ‘s nachts, terwijl zo’n inscriptie er voor de rest van de tijd echt wit uitziet.